IMPOSTORES BRILLANTES












IMPOSTORES BRILLANTES         

 

Aquellos falsos perdedores

nos hacían soñar

que éramos otros.

 

Aquellos impostores brillantes,

que de sus nostalgias

-rentables-                                                                                           

hacían épica…

 

Ansiedad había

por llegar a su Ítaca,

y espoleados por ella

corrimos, corrimos…

sin movernos un milímetro

de nuestra realidad de plomo.         

 

Con el tiempo ellos

También se hicieron viejos.

Nosotros no lo notamos

ellos, quizás, tampoco.

 

                                                          Raúl Sánchez Alegría 10 de mayo de 2020            



Comentarios

Entradas populares de este blog

DE CAJÓN, SE ME VA EL BOLO

RONDÓ OTOÑAL

SUTIL SANADORA